آزمون چسبندگی سلولی چیست؟

آزمون چسبندگی سلولی (Cell Adhesion Assay) یک آزمون مهم در ارزیابی تعاملات بیولوژیکی مواد با سلول‌ها است که به منظور بررسی اثرات مواد بر چسبندگی و رشد سلولی روی سطح ماده انجام می‌شود.

در آزمون چسبندگی سلولی، سلول‌ها به سطح ماده مورد نظر انتقال داده می‌شوند و سپس میزان چسبندگی و تعداد سلول‌های باقی‌مانده بر سطح پس از شستشو بررسی می‌شود. استاندارد ISO 10993-5 که مربوط به ارزیابی زیستی مواد پزشکی است، آزمون چسبندگی سلولی را در بخش 5 پوشش می‌دهد.

جهت دریافت خدمات و مشاوره رایگان با نیکوفامد تماس بگیرید.

روش انجام آزمون چسبندگی سلولی

تست چسبندگی سلولی طبق استاندارد ISO 10993-5، که به ارزیابی سازگاری زیستی مواد پزشکی با سلول‌ها اختصاص دارد، به صورت زیر انجام می‌شود:

آماده‌سازی نمونه‌ها

ابتدا ماده مورد آزمایش (مانند یک بیومتریال یا سطح ایمپلنت) به شکل استریل و مطابق با پروتکل‌های استاندارد آماده می‌شود. مواد باید فاقد هرگونه آلودگی شیمیایی یا میکروبی باشند تا اثرات مزاحم حذف شوند.

انتخاب خط سلولی

یک خط سلولی مناسب (مانند فیبروبلاست‌ها یا سلول‌های اپیتلیال) برای آزمون انتخاب می‌شود. انتخاب سلول به کاربرد نهایی ماده بستگی دارد. برای مثال، اگر ماده برای کاشت‌های استخوانی طراحی شده باشد، سلول‌های استئوبلاست انتخاب می‌شوند.

کشت سلول‌ها روی ماده

سلول‌های منتخب با غلظت معین در محیط کشت مناسب (مانند DMEM یا RPMI با سرم جنین گاوی) تهیه و روی سطح ماده قرار داده می‌شوند. ماده معمولاً در پلیت‌های کشت استاندارد قرار داده شده و در شرایط کنترل‌شده (37 درجه سانتی‌گراد، 5% CO₂، رطوبت بالا) انکوبه می‌شود.

شستشو و ارزیابی چسبندگی

پس از مدت زمان مشخص (معمولاً 24-48 ساعت)، سلول‌های چسبیده روی سطح ماده با استفاده از محلول‌های بافر مانند PBS شسته می‌شوند تا سلول‌های غیرچسبیده حذف شوند. سپس تعداد سلول‌های باقی‌مانده بر روی سطح ماده اندازه‌گیری می‌شود.

روش‌های ارزیابی چسبندگی

برای ارزیابی میزان چسبندگی سلولی از تکنیک‌های مختلفی استفاده می‌شود، از جمله:

  • رنگ‌آمیزی با کریستال ویوله یا MTT: این روش‌ها تراکم سلول‌های زنده را نشان می‌دهند.
  • میکروسکوپ فلورسانس: استفاده از رنگ‌های فلورسانس مانند DAPI یا FITC برای مشاهده و شمارش سلول‌ها.
  • اندازه‌گیری جذب نوری: داده‌ها به صورت کمی برای تحلیل چسبندگی سلولی پردازش می‌شوند.

تحلیل داده‌ها

نتایج چسبندگی سلولی با استفاده از گروه کنترل (مانند سطح پلاستیک کشت استاندارد) مقایسه شده و میزان زیست‌سازگاری ماده تعیین می‌شود. هر گونه کاهش چسبندگی یا تغییر در رفتار سلولی ممکن است نشان‌دهنده سمی بودن ماده یا ناسازگاری زیستی باشد.

این پروتکل با رعایت دقیق الزامات استاندارد ISO 10993-5 انجام می‌شود و هدف آن شناسایی اثرات احتمالی سمی (سیوتوکسیسیته) یا تغییر در رفتار سلول‌ها در تماس با ماده است.

روش انجام آزمون چسبندگی سلولی

برای کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با آزمون زیست سازگاری کلیک کنید.

اهمیت تست چسبندگی سلولی

تست چسبندگی سلولی یکی از ابزارهای کلیدی در حوزه سلولی و مولکولی است که به منظور بررسی تعاملات بیولوژیکی مواد با سلول‌ها طراحی شده است. این آزمون به طور تخصصی، اهمیت خود را در ارزیابی اولیه زیست‌سازگاری مواد پزشکی، بیومواد و سطوح مهندسی‌شده نشان می‌دهد. چسبندگی سلولی، به عنوان یک فرآیند بنیادی، نقش تعیین‌کننده‌ای در بسیاری از عملکردهای حیاتی سلول‌ها از جمله تمایز، تکثیر، بقا، و انتقال سیگنال‌های بیوشیمیایی دارد. در حقیقت، توانایی یک ماده برای تسهیل چسبندگی سلولی، اولین شاخص کلیدی در ارزیابی تعامل موفقیت‌آمیز بین ماده و سیستم زیستی است.

اهمیت این تست در شناسایی رفتار مواد در محیط زیستی به ویژه در بافت‌های زنده نهفته است. برای مثال، در طراحی ایمپلنت‌ها، موادی که نتوانند چسبندگی مناسبی با سلول‌های هدف (مانند استئوبلاست‌ها در ایمپلنت‌های استخوانی) برقرار کنند، نه تنها منجر به عدم یکپارچگی زیستی می‌شوند، بلکه می‌توانند واکنش‌های نامطلوب نظیر التهاب یا فیبروز را تحریک کنند. از این رو، تست چسبندگی سلولی به عنوان یک شاخص اولیه برای غربالگری مواد قبل از آزمایش‌های درون‌تنی (in vivo) ضروری است.

در سطح تخصصی‌تر، این تست امکان ارزیابی اثرات سطحی مواد، از جمله ترکیب شیمیایی، انرژی سطحی، و توپوگرافی را بر رفتار سلول‌ها فراهم می‌کند. موادی با سطح نامناسب ممکن است موجب اختلال در تشکیل نقاط اتصال سلولی (focal adhesions) شوند که این امر به طور مستقیم بر سازوکارهای سیگنال‌دهی و رفتار سلولی اثر می‌گذارد. همچنین، این آزمون به طور غیرمستقیم پتانسیل مواد را برای تسهیل فرآیندهای پیچیده‌تر نظیر تشکیل ماتریکس خارج سلولی و یکپارچگی بافتی ارزیابی می‌کند.

بنابراین، تست چسبندگی سلولی نه تنها به عنوان معیاری برای ارزیابی زیست‌سازگاری عمل می‌کند، بلکه ابزاری ارزشمند برای بهینه‌سازی طراحی مواد جدید با قابلیت بهبود تعاملات زیستی است. این موضوع به ویژه در مهندسی بافت و پزشکی بازساختی، که نیازمند مواد پیشرفته با ویژگی‌های خاص هستند، از اهمیت بالایی برخوردار است. در نهایت، نتایج این آزمون می‌تواند راهنمای دقیقی برای انتخاب مواد در مراحل تحقیق و توسعه و همچنین تأییدیه‌های بالینی باشد.

اهمیت تست چسبندگی سلولی

جهت کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با آزمون سمیت سلولی کلیک کنید.

آزمایشگاه همکار نیکوفارمد به عنوان یکی از مراکز تخصصی و معتبر در حوزه ارزیابی زیست‌سازگاری مواد پزشکی، تست چسبندگی سلولی را مطابق با استاندارد ISO 10993-5 انجام می‌دهد. این آزمایشگاه با بهره‌گیری از تجهیزات پیشرفته، محیط کشت‌های استاندارد و تیمی مجرب از کارشناسان حوزه سلولی و مولکولی، امکان ارزیابی دقیق تعاملات سلول‌ها با سطوح بیومواد و ایمپلنت‌ها را فراهم می‌آورد.